Huispakken

Ik heb het nooit begrepen. Huispakken. Naast dat ik ze echt uberlelijk vind, vooral de matching top & bottom, snap ik nooit dat je na een lange dag werken, en je dus moe thuiskomt, ook nog de energie kunt opbrengen om je om te kleden. Of erger: te gaan douchen en om te kleden. Ik snap niet waar mensen die wilskracht vandaan halen. Ik kom thuis, en ik plof op de bank. Einde verhaal.

Als ik met uitzondering iemand in mijn kring tegenkom die in het bezit is van een huispak, vraag ik ze toch wel vaak wat voor hen de toegevoegde waarde is van zo’n huispak. Overigens is het antwoord vrijwel altijd hetzelfde: “Het zit veel lekkerder. Heerlijk comfortabel”. Het enige waar ik dan aan kan denken zijn alle Amerikaanse films waar na een sexy date de dame in kwestie ‘slips into something more comfortable’ als ze thuiskomen. Wat eigenlijk zelden betekent dat ze vervolgens de badkamer uitkomt in een huispak. Meestal is het ingewikkelde lingerie waarvan ik vrij zeker ben dat het niet lekker kan zitten. Wat voor the occasion prima is, want het gaat toch over 15 minuten weer uit. Maargoed. Niet zo heel ‘comfortable’ dus.

En zo’n huispak. Ik snap wel dat als je door je baas uitgezochte werkkleding draagt, of bijvoorbeeld bij de KLM zo’n stewardessenpakje aanhebt, dat je thuis denkt; hop die panty uit want die jeukt, en met die kokerrok kan ik niet wijdbeens op de bank zitten. Got it. Al zou ik de rok toch eerder omhoog stropen dan uitdoen. Tenzij je hem dan opnieuw zou moeten strijken, want dat is natuurlijk geen optie. Dan zou ik denk ik gewoon in mijn onderbroek op de bank gaan zitten.

Maar hoe zit dat dan als je gewoon een spijkerbroek aanhebt naar werk? Dan is dat toch niet nodig? Zoveel extra energie als dat kost om je om te kleden. Als je gewone outfit van de dag zo oncomfortabel zit, zou ik zeggen; draag dan gewoon andere kleding overdag. Zo simpel kan het zijn. Dan hoef je ook niet te wachten tot die paar uur ’s avonds dat je weer uit je blijkbaar oncomfortabele dagoutfit mag. Ditzelfde geldt overigens voor hakken op werk: draag gewoon sneakers!

Nou moet ik wel zeggen dat ik het fenomeen huispakken sinds de coronacrisis iets meer ben gaan begrijpen. En dan heb ik het niet over huispakken an sich, maar over een meer comfortabele outfit aandoen. Als ik ooit een huispak ga dragen, dan is het einde zoek denk ik.

Met al dat thuiswerken doe ik ‘sochtends na het douchen (ja dat doe ik nog) ook geen spijkerbroek meer aan. Het begon met ‘ik wil mijn goede broeken sparen’, want een goede fijne spijkerbroek vinden vind ik nogal een uitdaging. Maar al gauw veranderde dat in ‘aaahhh ik doe weer lekker m’n floppy harembroek aan want die zit zo fijn’. Zo’n broek die eruitziet alsof het je pyjama is, en die ik volgens sociale normen niet aan kan houden bij ons dagelijkse rondje wandelen in de lunch. Dus in de lunch wisselde ik eerst nog naar een spijkerbroek. En dán snap ik het dus wel. Als ik toen terugkwam van mijn lunchwandeling, in spijkerbroek, dan ging ie toch wel snel uit. Spijkerbroek uit, harembroek aan.

Ondertussen, na 4 maanden thuiswerken, heb ik gewoon mijn eigen sociale norm bijgesteld. Nu ga ik in harembroek mijn rondje lopen. Werkt ook.

Dat is toch wel een prachtig inzicht van die hele crisis: het leven is veel te kort om de hele dag een spijkerbroek aan te hebben.

Maar een same color matching huispak? Dat nooit. Er zijn grenzen.