Maandverband

Toen ik laatst voor onderzoek bij de gynaecoloog was kreeg ik de vraag: “heb je een maandverbandje mee?”. Ik snapte de vraag niet. Natuurlijk had ik geen maandverband mee.

Allereerst, waarom maak je er een verkleinwoordje van? MaandverbandJE? Heb je zo’n ding wel eens in je onderbroek gehad? Een dik kussenachtig onhandig formaat dat precies niet goed vouwt verdient geen schattige verkleining. En ten tweede, die dingen draag ik al zeker 15 jaar niet. Dus nee.

“Eh… nee? Ik heb dat niet eens in huis” antwoordde ik de jongeman terug. “Hehe, ik persoonlijk ook niet” lachte hij ongemakkelijk. Ik had er volgens hem een nodig, omdat ik wat bloedverlies kon ervaren. Ja vriend, omdat jij daar zo hardhandig hebt zitten roeren. Dat had dus niet gehoeven. (Dat deed die vrouwelijke gyn vorige keer ook niet). En nu moest ik dus door zijn toedoen aan het maandverband.

Man, wat was ik blij toen ik op mijn 15e tampons ontdekte. De vrijheid die je voelde. Niet meer het gewiebel in de les (ik zat toen nog op de middelbare school), plukkend aan je broek. Een zweterig ding wat naar plakte. Met een beetje pech kwam hij los van je ondergoed en kreeg je het plakgedeelte aan je been, of een ander deel waar je het liever niet aan vast had zitten. Het voelde altijd vies en ongemakkelijk. En nog veel erger als het zijn ding deed: het bloed opving. Brrr.. Met een tampon was je gewoon niet elk moment bewust dat je je ‘feestweek’ had. Moest je wel mee oppassen natuurlijk, want doorlekken is ook zoiets. Ja, daar moest je dan een inlegkruisje voor dragen. Maandverband-light. Dat gingen we natuurlijk niet doen. Dan was gelijk de hele toegevoegde waarde van een tampon weer ontnomen.

Ik heb ook eigenlijk nooit begrepen hoe je maandverband nou precies moet dragen. Moet het meevormen naar je poes? Als een soort van kommetje eromheen? Of moet het juist een soort van bergje zijn, waar je poes op rust? Sowieso geloof ik niet dat het een one-size-fits-all was. Voor mij was het in elk geval altijd te breed, waardoor het ook niet bepaald mooi aansloot. Dan krijg je dus weer dat kom-berg vraagstuk. En laat het netjes aansluiten nou net belangrijk zijn voor de werking ervan. ’s Nachts merkte ik extra goed dat het niet goed aansloot. Ik lekte er steevast langs. Heb je voor jan-lul dat onprettige ding gedragen. Ik snapte niet of ik het nou fout deed, of dat eigenlijk iedereen die ondingen maar bleef kopen omdat het door de maatschappij genormaliseerd was. Aan Always reclames geen tekort.

Ja, maandverband is wel een van de goorste dingen die ik ken. Op het uithalen van een tampon na. Ik weet niet of ik nou geen ‘echte vrouw’ ben. Maar ik vind die shit goor. Het voelt naar als je tampon het hoekje om komt, het oogt ranzig, en het ruikt vies. Sorry voor iedereen die nog nooit op deze manier had nagedacht over ongesteld zijn.

Voor iedereen die menstruatie prachtig en natuurlijk vindt, kom mij even leren hoe je dat waardeert terwijl je buik samenkrampt om vervolgens ranzige troep uit te scheiden op elk willekeurig moment waar je maar mee te dealen hebt?

Nee, maandverband en alles wat er op lijkt is niet voor mij. Zo doe ik bijvoorbeeld aan spinning. Maar ik fiets altijd zonder zeembroek. Wel ooit geprobeerd, maar zonde geld. Het is te groot, het past niet, het is zweterig, je gaat er raar van lopen omdat het niet lekker vormt naar de vorm van je onderlijf. Het voelt eigenlijk alsof je maandverband (of een luier for that matter) draagt. Ik snap niet hoe mensen dat doen. Hebben zij hier geen last van? Dat maakt gelijk dat ik me afvraag of ik de enige ben. Ben ik de enige met zo’n sterke afkeer op maandverband en alles wat er naar voelt?

Dus daar stond ik, bij de gynaecoloog, en moest nog naar huis fietsen. Ik wist niet hoe fanatiek onze jonge gyn had geroerd, dus ik nam met frisse tegenzin het maandverband aan. Laat ik maar zeggen dat het mijn dankbaarheid voor de tampon weer flink heeft vergroot.