Al tijden ben ik geïnteresseerd in waarom mensen niet doorpakken wat ze leuk vinden, terwijl het zo obvious is. Of dat nou schilderen is, handwerken, of zoals ik met het schrijven voor mijn blog. Als we het doen wéten we hoe leuk het is, en hoe vervullend het voor ons werkt. Maar toch is er iets wat ons tegenhoudt en eindigen we in eeuwig uitstelgedrag. We zoeken naar motivatie. We vragen ons af of we het misschien niet graag genoeg willen, anders zouden we het toch wel doen?
Dit blog is hier een perfect voorbeeld en resultaat van. Enthousiast aan begonnen eind 2018 en het gaf me bergen aan energie. Maar al gauw brokkelde het schrijven af en voor ik het wist was het opeens een jaar stil op hiskedenkthardop. Waar komt dat door en hoe komen we er vanaf?
Om antwoord op deze vraag te krijgen las ik het boek War of Art van Steven Pressfield. Het boek kwam door verschillende youtubers op mijn pad die spraken over uitstelgedrag. Laat dat nou net een van mijn meest zelf onderzochte onderwerpen zijn. Dus ik kocht het e-book via Kobo en gebruikte zo eindelijk mijn e-reader weer eens. Want dat is nog zo’n typisch voorbeeld. Ik HOU van lezen, en toch doe ik het niet. Mijn e-reader is tegelijkertijd een van mijn beste aankopen als een van mijn minst gebruikte. Behalve op vakantie, dan verslind ik boeken opeens weer wel.
The War of Art leert je over weerstand
Het boek van Steven Pressfield gaat volledig over de weerstand die je voelt als creatieveling om aan de slag te gaan. Daar hoef je geen professioneel beeldhouwer voor te zijn, dit geldt ook voor de mensen zoals jij en ik met een idee, droom of ambitie. Misschien heb je altijd al een boek willen schrijven, zou je dolgraag een goed doel willen starten of wil je leren gitaarspelen. Ideeën die al maanden, misschien wel jaren door je hoofd dolen, maar ‘je doet het maar niet’.
Steven Pressfield beschrijft het treffend:
“There is a secret that real writers know that wannabe writers don’t, and the secret is this: It’s not the writing part that is hard. What’s hard is sitting down to write. What keeps us from sitting down is Resistance.”
Hoewel Steven vooral vertelt vanuit zijn eigen ervaring als schrijver (met tientallen gepubliceerde boeken!), is zijn theorie toepasbaar op alle projecten die je wilt oppakken. Of dat het trainen voor een marathon is, het proberen van een nieuw recept, het bouwen van een app of het starten van je eigen bedrijf.
In slechts 165 bladzijden beschrijft hij de verschillende vormen van Resistance, hoe het zich voedt met angst, en hoe belangrijk het is om hier elke dag opnieuw doorheen te breken. Hoe groter je weerstand is, hoe belangrijker het project voor je is, en dus hoe belangrijker dat je er doorheen gaat.
Dus nu schrijf ik moeiteloos tientallen blogs op een dag?
Nope. Was het maar zo’n feest. Hoe hard ik ook hoopte op de gouden sleutel, de quick fix tegen weerstand, deze bestaat helaas niet. Weerstand zal er altijd blijven en de enige oplossing is erdoorheen te gaan. Elke. Dag. Weer. Je begrijpt vast wel dat ik zelfs weerstand heb op het idee dat ik élke keer door deze weerstand heen moet gaan, voor de rest van mijn creatieve toekomende leven.
Hoe ik het probeer te zien is dat het door weerstand heen gaan een spier is die je kunt trainen. Een habit die je jezelf aanleert. Ik vind dat in mijn eentje nog best lastig om te doen, dus heb ik hulp ingeroepen. Op donderdagochtend spreek ik nu bij wijze van experiment met 2 anderen af om 4x 25 minuten te schrijven. (Pomodoro techniek hoezee!) We bespreken soms onze weerstand, maar belangrijker: we beuken er doorheen. Verplicht. Met elkaar.
Op den duur zal ik het alleen willen kunnen. Maar voor nu is dit de eerste stap. En gelijk de reden dat deze blog live staat. Ondanks de weerstand en stemmetjes heb ik hem geplaatst. Op het grote wijde web. Voor iedereen om te zien. Suck it Resistance.
En om mezelf te helpen herinneren aan Resistance, en dat deze écht niet de waarheid vertelt, heb ik een quote uit The War of Art onder mijn beeldscherm hangen:
“Resistance is always lying & always full of shit”
Elke dag kan ik opnieuw de beslissing maken of ik Resistance laat overheersen, of dat ik er doorheen breek en ga creëren.
Eindoordeel: een inspirerend boek om regelmatig terug te lezen
Hoewel het in best lastig Engels is geschreven is het wel een zeer motiverend boek om te lezen. Naast alle herkenning helpt het je in te zien dat je niet de enige bent, en dat dit proces erbij hoort. Steven geeft je handvatten om met de weerstand om te gaan, en hier doorheen te gaan. The War of Art is een geweldig boek om regelmatig terug te pakken, om je te helpen herinneren dat al die excuses in je hoofd plain-old Resistance zijn. Dat het gevoel van MEEHHHHH, juist betekent dat je aan de slag moet. Erdoorheen.
Maar in the end zul je toch moeten DOEN. Zoals Steven Pressfield zegt: “Sit down and do the work”.
Dus, welk project ga jij oppakken? Welk idee ligt al tijden in de kast te verstoffen, geplaagd door de stemmetjes waarvan je nu weet dat ze Resistance heten? Lees het boek, en do the work. You got this.